If you want to be called human
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
κάθε χειρονομία σου σαν να γκρεμίζεις την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στην νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ’τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν’ αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ’ απαρνηθείς την λάμπα σου και το ψωμί σου
θ’ απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις και ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν’ ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ, να κοιτάς εν’ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμμένος πάνω απ’ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
να την ακούς να λεει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ’ αποχαιρετήσεις όλ’ αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου, για όλα τ’ άστρα, για όλες τις λάμπες και για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη, τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ’ το τετραγωνικό μέτρο του κελιού σου
θα συνεχίζεις το δρόμο σου πάνω στη γη.
Κι όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελιού σου με το δάχτυλο
απ’ τ’ άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν’ ασπρίζουν τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
αφού όλο και νέοι αγώνες θ’ αρχίζουμε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό γράμμα στη μάνα σου
θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ’ αρχικά του ονόματός σου και μια λέξη: Ειρήνη
σα νάγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ’ ολάκερο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ’ την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν’ ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
If you want to be called human
you won't stop,not even for a minute, fighting for peace and for justice.
You will go out to the streets, you'll scream, your lips will bleed from the screams,
your face will bleed from the bullets, but not even a step backwards.
Your every scream, a rock at the warmongers windows
Your every movement like you knock down the injustice.
And be careful: don't forget even for a minute.
For a little while to remember your childhood years
You leave a thousand of children to be broken apart when they play unsuspecting in the states
one moment if you look at the sunrise
tomorrow people will be vanished in the night of war
so if you stop dreaming for a minute
millions of people will become dust under the shells
You don't have time
you don't have time for yourself
if you want to be called human.
If you want to be called human
you might need to leave your mother, your lover or your child.
You will not hesistate.
You will deny your lamp and your bread
you will deny the night rest at the homemade treshold
for a rough road that leads to tomorrow.
You will not chicken out infront of anything and you will not be feared.
I know, it's beautiful hearing one harmonica at night, to look one star,
to dream
it's beautiful leaned up the red mouth of your love
to hear her telling her dreams about the future.
But you have to say goodbye to all that and begin
because you are responsible for all the harmonicas of the world, for all the stars for all the lamps and all the dreams
if you want to be called human.
If you want to be called human
you might need to be closed in prison for twenty or much more years
but you even inside the prison you will always remember the spring, your mother and the world
You, even from the inside of your square meter of your cell
will keep your road up in the earth
And, when in the infinite silence, in the night
you will knock with your finger the wall your cell
from the other side of the wall Spain will answer you
You, even if you see your years to go by and your hair getting white
you won't get old..
You, even inside the prison every morning, will wake up even younger
because even younger wars will start in the world
if you want to be called human.
If you want to be called human.
You have to be willing to die any morning.
From the night to the isolation you will write a big touching letter to your mother
you will right to the wall the date, the acronyms of your name and one word: Peace
as if you were writing the whole story of your life.
To be able to die any morning.
To be able to stand in front of 6 rifles
as if you were standing in front of the whole futute
to be able, up in the broadside that kills,
to hear millions of simple people that they are fighting for peace while singing..
If you want to be called human.
theRunawayDreamer23, VickyGaitantzi © 05.01.2011