doğum günü
Στα μονοπάτια του καημού στη γέφυρα του στεναγμού μ’ έκαν’ η μάνα μου Μια φθινοπωρινή βραδιά, ζωή την κρύα σου καρδιά είδαν τα μάτια μου Με κουδουνίστρες πλαστικές όμορφες και χρωματιστές με νανουρίζανε Και τα ματάκια τα μικρά είδαν του κόσμου τ’ αγαθά και συμφωνήσανε Ήταν το γάλα μου πικρό και το νεράκι μου γλυφό που με μεγάλωνε Κι απέναντι στη κούνια μου, η μοίρα η κακούργα μου και με καμάρωνε Ήταν το κλάμα μου μουντό σαν κάτι να `θελα να πω, μα δε με νιώσανε Μια λυπημένη αναπνοή για την πουτάνα τη ζωή που μου χρεώσανε Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα, δε με ρωτήσανε ζωή, μα σε συνήθισα Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα, ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα, άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρισα Θεέ μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω Πάνω σε λάσπες και καρφιά στ’ άδικου κόσμου τη φωτιά πρωτοπερπάτησα Ισορροπία σταθερή για να προλάβω τη ζωή, όμως την πάτησα Μονό το "α" και το "χ" στη σχολική μου εποχή πρωτοσυλλάβισα Γι αυτό το "αχ" και το "γιατί" όπου βρεθώ μ’ ακολουθεί κι ας τριαντάρισα Έτσι περνούσε ο καιρός και γω στο δρόμο μου σκυφτός έκανα όνειρα Έτυχε να `μαι απ’ αυτούς που κολυμπάνε στους αφρούς και στα λασπόνερα Στάζει το αίμα της ψυχής, σαν τις σταγόνες της βροχής όμως ποιος νοιάζεται Και την αόρατη πληγή που μέσα μου αιμορραγεί ποιος τη μοιράζεται Έτσι ξεκίνησα λοιπόν...		acının yollarında inleme köprüsünde beni annem yaptı bir sonbahar akşamı hayat ,soğuk yüreğini gözlerim gördüler plastik çıngıldaklarla güzel ve rengarenk bana ninni söylüyorlardı küçücük gözler dahi dünyanın iyiliklerini gördüler ve kabul ettiler sütüm acıydı ve suyum tuzluydu beni büyüten karşı taraftaki beşiğimde dahi , kaderim ve katilim benle gurur duydu ağlamam donuktu birşeyler söylemek ister gibiydim , ama benle ilgilenmediler üzgün bir soluk orospu hayatı için beni borçlandıranlar böyle başladım, o halde böyle başladım, hayat ! ,bana sormadılar ama sana alıştım toprakta yaralı kartal gibi , tutunabilmek için güç arıyorum hala böyle başladım bundan sonra ,böyle başladım bana gösterdiler, ama ben de gördüm allahım bileydim hangi gün öleceğimi öldüğüm günü doğum günüm yaparım çamurların ve çivilerin üstünde adaletsiz dünyanın ateşinde ilk ben yürüdüm dengeli ve kararlı hayata yetişmek için , ama, üzerine bastım sadece ''a'' 'yı ve ''h'''yi okul çağlarımda ilk yakaladım bunun için ''ah'' ve ''neden'' nerde bulunursam bulunayım beni takip ediyor otuz yaşıma bassam dahi böyle geçiyordu zaman ben de eğilmiş yolumda hayal kurdum denk geldi köpüklerde ve çamurlarda yüzenlerden olmam canın, ruhun kanı damlıyor , yağmurun damlaları gibi ama kim ilgileniyor görünmeyen yarayı bile içimde kanayan kim bunu paylaşır böyle başladım...
onurozdemir © 09.01.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info