A senda
Μες στη ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό
κι όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει
μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό
που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη
Το μονοπάτι σαν θα πάρεις μια βραδιά
τον ίσιο δρόμο μια για πάντα τον αφήνεις
κι ολημερίς θα κουρελιάζεις μια καρδιά
κι ένα κορμί μες τα κουρέλια της θα ντύνεις
Εκεί ξεχνάει κι ο Θεός για να σε δει
περνάς και φεύγεις και δεν κλαίει ανθρώπου μάτι
ένα σκουπίδι παραπάνω δηλαδή
μες στης ζωής το πονηρό το μονοπάτι
Dentro na vida os caminhos tomam rumos
como agradas que pouco te importas para onde levas
mas é uma senda
Que leva para o grande abismo
aber es gibt auch eine heimtückische Gasse,
die dich direkt in den Abgrund bringt.
a senda deixará numa noite
e nesse caminho para tudo deixar
e todas vezes se encoleriza um coração
e um corpo dentro dessa cólera desmancha
lá se esquece de Deus para que venhas ver
passa e vai e não chora sem olho humano
dentro dessa vida em sendas sofredoras
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 11.01.2011