Happy end (final feliz)
Κι αν χωρίσαμε
ποτάμια έχω κλάψει
Στιγμή δεν έχω πάψει να σ’ αγαπώ
Κι αν χωρίσαμε
Δεν το θελε κανείς μας
το δράμα της ζωής μας ζουμε κι οι δυο
Τι κι αν γνώρισα κι άλλους
η δική μου καρδιά
Πάλι εσένανε θέλει
πάλι εσένα ζητά
Ξέρω αγάπη μου νιώθεις
όπως νιώθω κι εγώ
Κι έχω απλά καταλήξει
στο συμπέρασμα αυτό
Δεν ταιριάζει ο έρωτας
στους αισθηματίες
δεν υπάρχει Happy End
όπως στις ταινίες
Δεν υπάρχουνε σκηνές
που ίσως να κοπούνε
Μόνο εμείς αγάπη μου
Που θα πληγωθούμε
Που θα πληγωθούμε
αααααα
Κι αν χωρίσαμε
σε φέρνω στο μυαλό μου
κι απ’ το αναφιλητό
πνίγομαι
Κι αν χωρίσαμε
δεν λέω να συνέλθω
κι όλο πιο κάτω πέφτω
Και χάνομαι
e que divide-me
rios tenho chorado
nos momentos não paro dete amar
e me divide
não quero mais
no drama desta nossa vidaque vivemos em dois
e digo que se conheces outra
o julgamento de meu coração
de novo quero você
de novo te peço
sei que meu amor sente
como eu sinto
e estou simplesmente junto
nesta conslusão
não é apropriada a paixão
aos sentimentalistas que
não têm happy end (final feliz)
como nas tiras de cinema
como nos filmes
não existem cenas
que talvez ,
que nos ferimos
que nos ferimos
aaaaa
o que nos separa
se passa em minha mente
e que se embrulha
me afogo
que nos separa
não digo a repreender
e tudo cai
e me perco
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 11.01.2011