1000.000 de noites
Τα δευτερολεπτά πονάνε,
οι ώρες με σκοτώνουνε.
Τα μάτια σου που με ξεχνάνε,
σε ποια Ανατολή σε πάνε,
ποιους έρωτες σκλαβώνουνε;
Ένα εκατομμύριο νύχτες περιμένω,
πέφτω στη φωτιά σου και δε θέλω να σωθώ.
Κι όπως λιώνω σήμερα, έτσι θα σε θέλω,
ένα εκατομμύριο φορές αν γεννηθώ.
Οι νύχτες τώρα δεν τελειώνουν,
οι μέρες δεν αντέχονται.
Τα χείλη σου που με παιδεύουν,
σε ποια χαμόγελα αλητεύουν,
πού ξεδιψούν, πού χαίρονται;
Ένα εκατομμύριο νύχτες περιμένω,
πέφτω στη φωτιά σου και δε θέλω να σωθώ.
Κι όπως λιώνω σήμερα, έτσι θα σε θέλω,
ένα εκατομμύριο φορές αν γεννηθώ.
Pela segunda vez sofro,
as horas escurecem.
Os seus olhos que me esquecem,
o Oriente para ir,
quais paixões escravizam?
Um milhão noites espero,
caio no seu fogo e não quero ser
salvo.
E como derreto hoje agora, assim te quero
um milhão de vezes nascerei
As noites agora não terminam,
os dias não desejam
os beijos seus que brincam
que sorrisos sinceros
onde mato a sede, quando feliz?
Um milhão noites espero,
caio no seu fogo e não quero ser
salvo.
E como derreto hoje agora, assim te quero
um milhão de vezes nascerei
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 11.01.2011