Sem você no caminho
Τ’ όνομά μου μες στις λίστες απ’ τα πλοία, στα αεροπλάνα, στα φτηνά ξενοδοχεία. Η φυγή στο πρόσωπό μου χαραγμένη, και μου λες εσύ πως είμαστε δεμένοι. Δεν μπορεί να με κρατήσει ο εαυτός μου, σε κανέναν δεν ανήκω, είμαι δικός μου. Το σπασμένο ουρανό σου μη μου δώσεις, σ’ αγαπώ κι έτσι μπορεί να μ’ εξοντώσεις, σ’ αγαπώ κι έτσι μπορεί να μ’ εξοντώσεις. Ο δικός μου ο δρόμος μ’ έχει χρόνια διαλέξει, στην οδό γράφει "μόνος", επικίνδυνη λέξη. Ο δικός μου ο δρόμος δε μου δείχνει αστέρι, για αγάπη μου δίνει μια βαλίτσα στο χέρι. Στον αέρα τριγυρνάω δίχως λόγο κι αγκαλιάζομαι τις νύχτες με το φόβο. Ποιο κομμάτι γης μπορεί να με κρατήσει αφού η σκέψη μου με έχει εξορίσει; Διαδρομές πάντα στις ίδιες υποσχέσεις, μη μου λες πως μ’ αγαπάς και θα με δέσεις. Θα ξεφύγω απ’ της ζωής τις χαραμάδες, πάντα μόνος θα ’μαι μέσα σε χιλιάδες, πάντα μόνος θα ’μαι μέσα σε χιλιάδες. Ο δικός μου ο δρόμος μ’ έχει χρόνια διαλέξει, στην οδό γράφει "μόνος", επικίνδυνη λέξη. Ο δικός μου ο δρόμος δε μου δείχνει αστέρι, για αγάπη μου δίνει μια βαλίτσα στο χέρι.		O meu nome se fala nas listas de barcos Em avioes, nos hotéis baratos O exílio no meu rosto marcado E me você me diz que estamos juntos Não posso me conter em mim mesmo A ninguém pertenço só a mim O velho céu ,você não me dá Te amo e é assim que me podes detruir Te amo e é assim que podes destruir Meu próprio caminho Me teve o tempo Nas ruas escrito, só Perigosa palavra Nao me mostra as estrerlas Pelo amor me dei Uma maleta na mão. No ar ando sem razão E abraça-me nas noites o medo Qual pedaço de terra pode me segurar, Já que meu pensamento me desterra passam sempre nas mesmas promesas nao me diga que me ama e me liga fugirei da vida, desses abusos, sempre só a milhares sempre só a milhares Meu próprio caminho Me teve o tempo Nas ruas escrito, só Perigosa palavra Não me mostra as estrerlas Pelo amor me dei Uma maleta na mão
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 11.01.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info