Davanti alla casa in rovina
Μπρος στο ρημαγμένο σπίτι
με τις πόρτες τις βαριές,
τον καημό μου σιγοκλαίω
και ματώνουν οι καρδιές
Ούτε μάνα, ούτε αδέρφια
κι εγώ έρημο πουλί
βλέπω αράχνες στο κατώφλι
και χορτάρια στην αυλή
Τι να πω και τι ν’ αφήσω
απ’ την τόση συμφορά
ό, τι αγάπησα στον κόσμο
δε θα βρω άλλη φορά
Davanti alla casa in rovina
con le porte pesanti
piango il mio dolore in silenzio
ed i cuori si straziano.
Senza madre né fratelli
vivo come un uccello solitario
vedo ragni sulla soglia
ed erba nel cortile.
Cosa dire cosa laciare
in una simile disgrazia
ciò che amavo al mondo
non lo riavrò unaltra volta.
Alessio Miranda © 18.10.2005