Safira minha

Τσιγγάνα μάγισσα του πόθου ζωγραφιά
με δυο κάρβουνα στα μάτια
για σένα κλαίνε και πέφτουν στην φωτιά
αγάπες που έκανες κομμάτια

Ζαφειρένια μου την καρδιά μου έχεις πάρει
και στους δρόμους του Βαρδάρη τριγυρνώ.
Ζαφειρένια μου το όνομά σου αγαπημένο
στην ψυχή μου χαραγμένο θα `ναι όσο ζω

Τσιγγάνα μοίρα μου μελαγχολία μου
φοβάμαι μόνος στα σκοτάδια
έγινε η πίκρα μου απελπισία μου
και δεν κοιμάμαι πια τα βράδια.

Ζαφειρένια μου την καρδιά μου έχεις πάρει
και στους δρόμους του Βαρδάρη τριγυρνώ.
Ζαφειρένια μου το όνομά σου αγαπημένο
στην ψυχή μου χαραγμένο θα `ναι όσο ζω


Feiticeira, a pintura deseja
Com dois carbonos nos olhos
para você a cair no fogo

Safira minha, me vem a cabeça
e nessas ruas em turnos, agora
vago.
Safira minha, amo seu nome
na minha alma marca enquanto vivo.

Cigano destino meu, melancolia minha
temo só no escuro
me faz amargo meu desespero
e não durmo mais na noite

Safira minha, me vem a cabeça
e nessas ruas em turnos, agora
vago.
Safira minha, amo seu nome
na minha alma marca enquanto vivo.

Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 13.01.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info