Venceremos (N. Asimos)
Αποκομμένος απ’ όλους κι απ’ όλα σε μαγεμένη τροχιά πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα τίποτα δε μ’ ακουμπά στον παράξενό μου χρόνο. Ξέρουμε πως είναι ψέμα μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα να σ’ αγκαλιάσω να μ’ αγκαλιάσεις να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι να σ’ αγαπήσω να μ’ αγαπήσεις έστω για λίγο για τοσοδούλι. Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά στων προσώπων μας τις ζάρες. Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες δίχως καβάντζα καμιά ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας και η ψυχή μου πηδά στου απέραντου την ψύχρα. Θες ν’ αγγίξεις την αλήθεια για βγες απ’ όξω απ’ τη συνήθεια σύρε κι έλα να με λούσεις κι ας είμαι της καθαρευούσης να σ’ αγκαλιάσω να μ’ αγκαλιάσεις έστω για λίγο για τοσοδούλι. Δρεπανηφόρα άρματα περνάν στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν ασυγκίνητο σ’ αφήνει. Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα θωρακισμένε καιρέ με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα σε πλησιάζω, μωρέ μ’ αυταπάτες πια δεν έχω. Ξέρουμε πως είναι ψέμα μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα δες θα φτιάχνουμε στιχάκια να περπατάν σαν καβουράκια πλάγια κι ακριβά τα χάδια φως αχνό μες στα σκοτάδια Μ’ ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ Venceremos, Venceremos.		Tagliato fuori da tutti e da tutto mi son messo lungo un'orbita stregata per andarmene via ma rieccomi qui niente mi sostiene in questo mio tempo strano Lo sappiamo che è una menzogna ma facciamone pure uno, di noi due per abbracciarti per essere abbracciato per ingannarti per essere ingannato per amarti per farmi amare sia pur per poco tempo sia pur un pochettino Quando si accoppiano due fuochi artificiali sembrano messaggi telepatici sulle rughe dei nostri volti Senza bandiere e senza idee senza viveri di riserva il giorno ha indossato gli orpelli della notte e la mia anima si slancia oltre il gelo dell'infinito Vuoi sfiorare la verità per sfuggire alle solite cose va' e vieni pure con le tue lavate di capo e posso anche parlar forbito per amarti e per farmi amare sia pur per poco tempo sia pur un pochettino Carri falcati passano nelle città di cemento della morte ma l'evento ti lascia indifferente Ti darò il mio me stesso ora tempo corazzato con una dura gelida tenerezza mi accosterò a te, che cosa credi io non mi occupo di illusioni Lo sappiamo che è una menzogna ma facciamone pure uno, di noi due ecco comporremo dei versettini che camminino come granchietti carezze oblique e misurate luce velata nell'oscurità Con un balzo ti ritroverò e passo a girar la macina della mia sconfitta Venceremos, Venceremos
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 15.01.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info