Il demonio (Gatsos)
Δρόμοι και συντριβάνια
δίχως νόημα
η πίκρα κι η ορφάνια
ήρθαν πρώιμα
Και οι δεντροστοιχίες
με τ’ αγάλματα
κρύβουν τις δυστυχίες
και τα σφάλματα
Έτσι είν’ ο κόσμος φίλε
τι να πρωτοπεις
μες στο σκοτάδι στείλε
φως της αστραπής
Θεέ μου πως ξεγελιούνται
με τον έρωτα
και την αυγή γεννιούνται
κι άλλα τέρατα
Κοίτα στην Παλαιστίνη
και στο Λίβανο
στήσανε το καμίνι
και τον κλίβανο
Έσπειρε με μανία
το δαιμόνιο
χλώριο και αμμωνία
κι αντιμόνιο
Έτσι’ είν’ ο κόσμος φίλε
τι να πρωτοπείς
μες στο σκοτάδι στείλε
φως της αστραπής
Κράτα κι αυτά τα λόγια
σαν ενθύμιο
κι έβγα να δεις το μπόγια
και το δήμιο
Strade e fontane
senza senso
l'amarezza e la solitudine
giunsero come primizie
E i filari degli alberi
con le statue
nascondono le sciagure
e gli errori
Così va il mondo amico
cosa hai mai da dire
dentro il buio manda
la luce di un lampo
Dio mio come si ingannano
facendo l'amore
e all'alba nascono
altri mostri ancora
Guarda in Palestina
e in Libano
hanno tirato su forno
e camino
Con ogni zelo ha sparso
il demonio
cloro e ammoniaca
e antimonio
Così va il mondo amico
cosa hai mai da dire
dentro il buio manda
la luce di un lampo
Serba anche queste parole
come ricordino
e va' fuori a vedere il boia
e l'assassino
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 15.01.2011