Souris, mon amour
Μου φαίνεται σαν να `ναι χθες
μα πάνε τόσα χρόνια
που σαν βιολί το σώμα σου
στα χέρια μου κρατούσα
Με το ραδιόφωνο σιγά
μες στ’ απαλό σκοτάδι
θα τρόμαζες αν ήξερες
πόσο σε αγαπούσα
Τίποτα δεν έχει αλλάξει
και τίποτα δεν είναι όπως παλιά
μένει όμως ακόμα ένα πείσμα
που δεν είναι συνήθεια μοναχά
Γέλα, γέλα πουλί μου γέλα
γέλα, κι είν’ η ζωή μια τρέλα
Il me semble que c’était hier
Mais tant d’années ont passé
Depuis que je tenais ton corps dans mes mains
Comme un violon
Avec la radio en sourdine
Dans la pâle obscurité
Tu aurais peur si tu savais
Combien je t’ai aimé
Rien n’a changé
Et rien n’est comme autrefois
Il demeure cependant une obstination
Qui n’est pas seulement habitude
Souris, mon amour, souris
Souris, car la vie est une folie
www.projethomere.com © 16.01.2011