Ainda e se faltares, estarás comigo
Παγώνουν οι νύχτες, αδειάζουν οι μέρες
Ξεφτίζουν των φίλων οι καλημέρες
Πολλές ανάσες, τελειώνει ο αέρας
ασήκωτο βάρος το τέλος της μέρας
Ακόμα κι αν έφυγες είσαι κοντά μου
Είσαι η όαση στην ερημιά μου
Ακόμα κι αν λείπεις είσαι μαζί μου
Κάνεις παράδεισο την κόλαση μου
Η πόλη με πνίγει, μα εγώ δραπετεύω
Τα ματιά σου δρόμοι, που μέσα ξεφεύγω
Η πόλη με πνίγει απλά κοίταξε με
σ’ αλλιώτικους κόσμους, φυγάδεψε με
Ακόμα κι αν έφυγες...
Geladas as noites, esvaziados os dias
Desaparecem os beijos e os bons dias
muitos suspiros, terminam os ares
tornam-se me cinza o fim dos dias.
Ainda e se partires, estás perto de mim
Estás em Oasis em meu deserto
Ainda e se faltares estarás comigo,
Fazes o paraíso em meu inferno
A cidade em sufoco, mas eu escapo
Os olhos seus nas ruas, que dentro esqueço
A cidade sufocada, simplesmente me olha
em outro mundo, foge de mim
ainda e se partires...
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 16.01.2011