Elle m'a embobiné !
Κλάψε με, μανούλα μου γλυκιά,
χάνομαι και τούτη τη βραδιά,
εγώ που ήμουνα το πρώτο παλληκάρι
και με καμάρωνε της νύχτας το φεγγάρι.
Μάνα, με παράσυρε μια βραδιά εκείνη
κι από τότε, μάνα μου,
το κορμί μου έλιωσε
απ’ την ηρωίνη.
Άδικα μην τρέχεις στο γιατρό,
σβήνω κι είναι αργά για να σωθώ,
απόψε έρχεται ο Χάρος να με πάρει
δεκαοχτάχρονο ακόμα παλληκάρι.
Μάνα, με παράσυρε μια βραδιά εκείνη
κι από τότε, μάνα μου,
το κορμί μου έλιωσε
απ’ την ηρωίνη.
Έχε γεια και συ ζωή γλυκιά,
σώστε τώρα τ’ άλλα τα παιδιά,
προτού κτυπήσουνε θλιμμένα οι καμπάνες,
προτού το σπλάχνο τους να κλάψουν κι άλλες μάνες.
Μάνα, με παράσυρε μια βραδιά εκείνη
κι από τότε, μάνα μου,
το κορμί μου έλιωσε
απ’ την ηρωίνη.
Pleure-moi doucement, petite mère,
car je suis condamné,
moi qui comptais parmi les plus vaillants
au point de faire, la nuit, l'admiration de la lune…
Mère, ce soir-là, elle m'a embobiné !
Et depuis, ma mère,
mon corps n'a cessé de décliner
à cause de l'héroïne…
Ne t'en vas pas, en vain, courir chez le médecin !
Je m'éteins ; il est trop tard pour me sauver.
La mort vient me chercher, au soir
de mes vaillants dix-huit ans !
Mère, ce soir-là, elle m'a embobiné !
Et depuis, ma mère,
mon corps n'a cessé de décliner,
à cause de l'héroïne…
Santé à toi, et douce vie !
Sauve au moins les autres enfants,
avant que sonnent tristement les cloches
avant que pleurent les entrailles des autres mères…
Mère, ce soir-là, elle m'a embobiné !
Et depuis, ma mère,
mon corps n'a cessé de décliner
à cause de l'héroïne…
Ηλιασ ο Γαλλος, Olivier Goetz © 23.01.2011