Op de achtste dag
Την όγδοη μέρα ο Θεός
έφτιαξε και το μπαγλαμά,
το πιάνει κι ο αρχάγγελος
κι αρχίζει τον καρσιλαμά.
Μπαγλαμαδάκι μου, χρυσό κλειδάκι μου
την πόρτα άνοιξε μιας άπονης καρδιάς
κι από την άβυσσο μες στην Παράδεισο
να μπω μιαν ώρα κάποιας όμορφης βραδιάς.
Ο άγγελος κάποια βραδιά
έπεσε να ξεκουραστεί,
ο μπάτης φύσηξε κρυφά
κι έκλεψε τ’ όργανο στη γη.
Ο κόσμος γύρω χάνεται
κι εμείς συνέχεια μπαγλαμά,
γιατί μπορεί στο γλέντι μας
η γη να γεννηθεί ξανά.
Op de achtste dag
schiep God de baglama.
De aartsengel kreeg hem te pakken
en begon de karsilama (te spelen).
Mijn baglama’tje, mijn gouden schroefje,
open ging de poort van een ongevoelig hart;
uit de afgrond klom ik in het paradijs
dat uur van die heerlijke avond.
Op een avond moest de engel
gaan uitrusten
ongemerkt waaide een zeebries
en pikte het instrument mee naar de aarde.
De wereld rondom ons mag vergaan
maar wij gaan voort met de baglama
want misschien wordt op ons feest
de aarde opnieuw geboren.
renehaentjens © 29.01.2011