Meu amor, o que culpa
Τα δυο μάτια αυτά
που θλιμμένα κοιτούν,
τα θυμάμαι παλιά να γελούν,
και τα χείλη αυτά που με φιλούσαν γλυκά,
σαν μαχαίρια κόβουν και πονούν.
Αγάπη μου τι έφταιξε
και τώρα ζούμε χώρια...
αγάπη μου πως έγινε
το γέλιο στεναχώρια...
Αγάπη μου τι έφταιξε
και τώρα ζούμε χώρια...
αγάπη μου πως έγινε
το γέλιο στεναχώρια...
Δε θυμάμαι καλά,
λόγους κι άλλα πολλά,
και ποια λάθη μας διώξαν μακριά,
μα θυμάμαι καλές του έρωτα μας στιγμές,
Σ’ αγαπω για πάντα να μου λές.
Αγάπη μου τι έφταιξε
και τώρα ζούμε χώρια...
αγάπη μου πως έγινε
το γέλιο στεναχώρια...
Αγάπη μου τι έφταιξε
και τώρα ζούμε χώρια...
αγάπη μου πως έγινε
το γέλιο στεναχώρια...
Αγάπη μου τι έφταιξε
και τώρα ζούμε χώρια...
αγάπη μου πως έγινε
το γέλιο στεναχώρια!!!
Estes dois olhos,
de triste vista
Lembram velhos sorrisos
e esse lábios que com doces beijos
como faca cortam e doem.
Meu amor o que culpa
e agora vivemos nada
meu amor que torna
o riso aflito,
meu amor o que culpa
Meu amor o que culpa
e agora vivemos nada
meu amor que torna
o riso aflito
Eu me recordo bem
As muitas razões
e qual erro nosso expulse longe
mas me lembro bem de seu amor, nossos momentos
te amo pra sempre digo a você
Meu amor o que culpa
e agora vivemos nada
meu amor que torna
o riso aflito,
meu amor o que culpa
Meu amor o que culpa
e agora vivemos nada
meu amor que torna
o riso aflito
Meu amor o que culpa
e agora vivemos nada
meu amor que torna
o riso aflito,
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 01.02.2011