Injusto
Άδικα, σου λέω, άδικα προσπαθείς να με σβήσεις. Άδικα, σου λέω, άδικα προσπαθείς να μ’ αφήσεις. Δε θα πας μακριά, ξανά σε μένα θα γυρίσεις, μωρό μου. Δε θα πας μακριά, χωρίς εμένα πώς θα ζήσεις; Το ξέρεις ότι δε θα πας μακριά, ξανά σε μένα θα γυρίσεις, μωρό μου. Δε θα πας μακριά, χωρίς εμένα πώς θα ζήσεις; Το ξέρεις ότι άδικα, σου λέω, άδικα προσπαθείς να μ’ αφήσεις. Άδικα σε δρόμους ύποπτους και σε μπαρ τριγυρίζεις. Άδικα σε κόσμους γυάλινους τις πληγές πας να κλείσεις. Δε θα πας μακριά... Το ξέρεις ότι άδικα, σου λέω, άδικα προσπαθείς να με σβήσεις.		Injusto, eu digo, injusto esforçar por me apagar Injusto, eu digo, injusto Injusto, eu digo, injusto esforçar por me apagar Não irás longe, de novo que a mim voltarás Meu bebê Não ficarás longe, sem a mim não vives? Tu sabes disso Não ficarás longe, de novo voltarás para mim. meu bebê Não ficarás longe, sem a mim não vives? Tu sabes disso Injusto, eu te digo, injusto se esforçar para me apagar Injusto nas ruas suspeitas e em bares procurar injusto no mundo de vidro em que feridas fecham Não ficarás longe... Tu sabes que Injusto te digo, injusto se esforçar por me apagar.
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 01.02.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info