Cortina
Τα ρούχα μου τα μάζεψα,
τ’ αμάξι άνοιξα και μέσα τα ’ριξα
στα μάτια σου μια παγωνιά μέχρι το κόκαλο τρυπάει
τρελός είν’ εκείνος που αγαπάει.
Και τρέχω και τρέχω και φεύγω με χίλια
μακριά σου να βρω άλλα χείλια
και βλέπω για σένα κρυφά στον καθρέφτη
αυλαία για πάντα να πέφτει.
Ανάβω το τσιγάρο μου φεύγει ένα βάρος μου
χαρά στο θάρρος μου
και γω να βάζω τις φωνές κι όλος ο κόσμος να γελάει,
τρελός είν’εκείνος που αγαπάει.
Και τρέχω και τρέχω και φεύγω με χίλια
μακριά σου να βρω άλλα χείλια
και βλέπω για σένα κρυφά στον καθρέφτη
αυλαία για πάντα να πέφτει.
As minhas roupas que eu coletei, no carro
significa primavera posta dentro de seus olhos
um frio até o osso perfura
louco aquele que te ama
E corro e corro e saio com mil
longe de você para eu encontrar outros lábios
e eu te vejo escondida no espelho
cortina sempre.cai
Acendo meu cigarro sai
um peso de prazer em minha liberdade
para mim coloco as vozes e todo o mundo
ri, louco aquele que te ama. ,
E corro e corro e saio com mil
longe de você para eu encontrar outros lábios
e eu te vejo escondida no espelho
cortina sempre cai
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 01.02.2011