The feast of loneliness
Oποιος υποκρίνεται κερδίζει
όποιος ξέρει τη ζωή του να κουρδίζει
την ανάγκη να πουλάει γι’ αγαθό.
Η ντροπή γυρνάει μόνη δίχως σώμα
σαν ποτάμι που ξεκόπηκε απ’ το χώμα
κι όλο λεει: "δίχως σώμα θα χαθώ."
Τώρα ο δρόμος άλλαξε πορεία
το χρήμα κουβαλιέται σε φορεία
της μοναξιάς το show σαν προβάλλεται
της ερημιάς ο ουρανός αγάλλεται.
Μες την πιάτσα ξεπουλήσανε οι σκάρτοι
τη συνείδηση τεμάχισαν στο χάρτη
δίχως οίκτο δίχως τύψεις κι ενοχές.
Τι θα πούμε, τώρα πια, δεν έχει ουσία
τώρα όλοι θα σου δίνουν σημασία
αν πουλήσεις της ζωής σου μετοχές.
He who pretends will win
he who knows how to adjust his life
to sell the need for a product.
Shame is wandering alone without a body
like a river cut out from the ground
and keeps saying "without a body I'll be lost"
Now the road has changed its course
money is being transferred on hospital trolleys
as the show of loneliness on / being projected
the desert's sky is celebrating.
On the streets the fake have sold out
Consciousness has been torn apart on the map
with no remorse without guilt or pity.
What we'll now say, has no substance
now everyone will pay attention to you
if you sell the shares of your life.
Piper87 © 01.02.2011