De leider
Φτιάχναμε καπέλα από χαρτί
είχαμε και ξύλινα ντουφέκια
κι ήτανε ο πόλεμος γιορτή
στα παλιά μας στέκια
Όλοι σε φωνάζαν αρχηγό
κι ήξερες μονάχα να διατάζεις
κι έτρεχα ξοπίσω σου κι εγώ
για να με κοιτάζεις
Έγειρες στη γη να κοιμηθείς
κι έγινε η καρδιά σου κυπαρίσσι
σου ‘πα θα πεθάνω αν σκοτωθείς
κι όμως έχω ζήσει
We maakten papieren hoedjes
en hadden houten geweren.
De oorlog was een feest
in onze schuilplaatsen vroeger.
Iedereen noemde je leider;
bevelen geven was jouw ding.
Ook ik liep je achterna, hopend
dat je naar me zou kijken.
Je ging op de grond liggen slapen
en je hart werd een cypres.
Als ze jou doden, sterf ik, zei ik,
en toch bleef ik in leven.
renehaentjens © 01.02.2011