Nunca se sabe
Κλείνεις το φως και θυμάσαι μέρες που πια δε θα’ρθούν πίνεις καφέ δεν κοιμάσαι και συντροφιά σου κρατούν κάτι παλιές αναμνήσεις λόγια στο άδειο χαρτί όσες πληγές κι αν μετρήσεις μην κλαις καρδιά μου γιατί Δεν ξέρεις ποτέ τι κρύβει η ζωή ο χρόνος περνά μια αγάπη θα’ρθεί Δεν ξέρεις ποτέ γι’αυτό μη πονάς γι’αγάπες παλιές ποτέ μη μιλάς δεν ξέρεις ποτέ Βγαίνεις μια βόλτα με φίλους πάτε σε μέρη γνωστά όλα σου φαίνονται ίδια είναι όπως τότε παλιά Λείπει μονάχα η αγάπη το χάδι μες στη ψυχή κι αν έχεις κάνει και λάθη μην κλαις καρδιά μου γιατί Δεν ξέρεις ποτέ τι κρύβει η ζωή ο χρόνος περνά μια αγάπη θα’ρθεί Δεν ξέρεις ποτέ γι’αυτό μη πονάς γι’αγάπες παλιές ποτέ μη μιλάς δεν ξέρεις ποτέ		Desligue a luz e lembre-se dia não virá mais bebes café não dormes e manter sua empresa cada velha memória palavras no vazio papel essas feridas se medidas Não chores porque o meu coração Nunca se sabe o que esconde a vida o tempo passa Um amor encontrará Nunca se sabe e isso não dói os amores velhos Nunca fale nunca se sabe Tu vais a uma volta com amigos ir a lugares conhecidos tudo te parece próprio é tão antigo Faltando apenas o amor acariciar-me dentro da alma se você cometesse erros Não chore porque o meu coração Nunca se sabe o que esconde a vida o tempo passa Um amor encontrará Nunca se sabe e isso não dói os amores velhos Nunca fale nunca se sabe
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 07.02.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info