Impenetrável
Δεν είν’ αλήθεια πως άνοιξε η πόρτα και μπήκε στο σκοτάδι του κήπου η ευωδιά απ’ τα υγρά τα χόρτα Δεν ειν’ αλήθεια στο άβατο αυτό που έσβηνε η ζωή μου πως άναψε στα χείλια κρυφό φιλί καυτό Μαλλιά βρεγμένα δάχτυλα μπλεγμένα το φως που ξημερώνει η αγάπη που λυτρώνει στη θάλασσα, να κρυφτούμε στη θάλλασσα να χαθούμε στη θάλασσσα μαζί Δεν είν’ αλήθεια πως είδαμε τ’ αστέρια μαζί με το φεγγάρι να κρέμονται γλυκά απ’ των κλαδιών τα χέρια Κι αν είν’ αλήθεια πως ήρθε καλοκαίρι ο ήλιος ο ζεστός μας πήρε μια για πάντα απ’ της βροχής τα μέρη Μαλλιά βρεγμένα δάχτυλα μπλεγμένα το φως που ξημερώνει η αγάπη που λυτρώνει στη θάλασσα, να κρυφτούμε στη θάλλασσα να χαθούμε στη θάλασσσα μαζί		Não é verdade que abre a porta e penetra na escuridão o odor do jardim das úmidas ervas Não é verdade isso no impenetrável que apague a minha vida que aqueça os lábios escondido beijo quente cabelos molhados dedos trêmulos o fogo que nasce o amor que libera no mar que nos esconde no mar e que nos perde no mar juntos Não é verdade Que tenhamos estrelas com a lua E suspensos docemente nos extremos das mãos E se é verdade que encontre verão o sol quente nos leva para sempre e na chuva cabelos molhados dedos trêmulos o fogo que nasce o amor que libera no mar que nos esconde no mar e que nos perde no mar juntos
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 07.02.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info