Febrero 1848
Μανουέλ Ντουάρντε απ’ το Πράσινο Ακρωτήρι
ίσως ποτέ και να μη δω το πρόσωπό σου
ωστόσο αν κρίνω απ’ το αιμάτινο γραφτό σου
θα πρέπει να ’ναι γιομάτο από λιοπύρι
Ελμπέρτο Κόμπος Παναμέζε αδελφέ μου
ίσως ποτέ να μην ακούσω τη φωνή σου
ωστόσο ασίγαστη θε να ’ναι σαν τη γη σου
αν κρίνω απ’ τα μηνύματα του ανέμου
Ναϊμ Ασχάμπ από τις όχθες του Ιορδάνη
ίσως ποτέ και να μη σφίξουμε το χέρι
ωστόσο δίπλα μου αγρυπνάει το ίδιο αστέρι
που δίπλα σου αγρυπνάει κι αυτό μου φτάνει
Απόψε σμίξαν τις καρδιές μας σ’ έναν έστω
στιγμιαίο συντονισμό ίδιες ελπίδες
καθώς μας φώτιζαν το δρόμο οι σελίδες
απ’ το κομμουνιστικό μας μανιφέστο
Manuel Duarte de Cabo Verde
quizás nunca vea tu rostro
sin embargo a juzgar por tu sangriento destino
debe estar lleno de ardor
Elberto Cobos hermano panameño
quizás nunca escuche tu voz
sin embargo inagotable es como tu tierra
a juzgar por los mensajes del viento
Naim Ashab de las orillas del Jordán
quizás nunca estreche tu mano
sin embargo a mi lado vela la misma estrella
que vela a tu lado y eso me basta
Esta noche se entremezclan nuestros corazones en uno solo
momentánea sintonía, mismas esperanzas
mientras nos iluminan el camino las páginas
de nuestro manifiesto comunista
martha © 08.02.2011