Fundo
Πέρασαν μέρες χωρίς να στο πω
"Το σ’ αγαπώ δυο μόνο λέξεις..."
αγάπη μου, πως θα μ’ αντέξεις,
που `μαι παράξενο παιδί σκοτεινό.
Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δώ,
κι αν σε πεθύμησα δεν ξέρεις.
"Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις..",
σου το `χα πει ένα πρωί βροχερό.
Θα σβήσω το φως κι όσα δε σου χω χαρίσει
σε ένα χάδι θα σου τα δώσω.
κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω,
μες στου μυαλού μου το μαύρο βυθό.
Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
κι εγώ πιο μόνος κι από μένα,
μες σε δωμάτια κλεισμένα,
το πρόσωπό σου θα ονειρευτώ,
γιατί μες στο όνειρο μόνο ζω.
Στα σοβαρά μη με παίρνεις ειν’ το μυαλό μου θολό
είναι και ο κόσμος μου αστείος.
Κι όταν με βαρεθείς τελείως
ψάξε αλλού να με βρεις όπως με θες.
Και εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
και κάποιο στίχο που σου μοιάζει,
κοιτάζω έξω και χαράζει...
έγινε το αύριο πάλι χθες.
Θα σβήσω .....
Passaram dias,sem que eu te dissesse
O ”eu te amo”, só duas ou três palavras
Meu amor que me leva
que sou como entranha criança no escuro
Passaram dias que eu te visse
E se senti sua falta, você nem sabe
Perto de mim sempre vai existir
Te teria dito em uma manhã chuvosa
Vou apagar a luz e o quando você não tiver não te dou
a você uma graça que te dou,
e depois mais eu nego
dentro de minha cabeça meu buraco negro.
Iria chorar de novo só se você ficasse
e eu só e só comigo mesmo
dentro de meu quarto me tranco
com a sua face, eu sonho
porque dentro de um sonho só vivo,
Na gravidade não me deixe minha cabeça confusa
e meu mundo é cômico
e quando acabar de terminar
Através de outros a encontrar como me queres
E eu que amei demais a idéia de só você
E algo versa que contigo parece
Olho fora e agradece...
Faça amanhã melhor que ontem.
Apagarei....
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 09.02.2011