Minha pátria
Αφήγηση:
Κι οι περισπούδαστοι πισωπατήσαν.
Στης ντροπής τα έδρανα καθίσαν,
να μιλήσουν, τάχα, να κρυφτούν.
Κι όμως να κι ανδρειωμένοι
τα φτερά ανοίξαν στις κερκόπορτες
μπροστά σταθήκαν και βροντοφώναξαν ξανά:
"Μολών Λαβέ".
Δεν είναι μύθος μη γελιέστε,
στις μέρες μας χαθήκατε μα δεν ξεχνιέστε
σε τούτους τους άμοιρους καιρούς.
Τραγούδι:
Εκείνο το πρωί
λες και δεν ήθελε να ξημερώσει
κι η μέρα φοβότανε
λες και δεν ήθελε ο ήλιος ν’ ανατείλει
να μη δει το κακό που ερχότανε.
Τα πουλιά λουφάξαν στις φωλιές τους
αισθανθήκαν το μεγάλο κακό
τις χιλιάδες ανάσες
και μεμιάς των σοφών τα χαρτιά
τα τυλίξανε πύρινες γλώσσες.
Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.
Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.
Πατρίδα μου αγαπημένη
ποια κατάρα σε βαραίνει πόση μοναξιά.
Τα παιδιά σου διαλεγμένα
σ’ ένα θάνατο ταγμένα και στη ξενιτιά.
Πατρίδα μου ...
Αφήγηση:
Που είστε παλληκάρια;
Γιατί; και πώς μπορείτε να είστε ξεχασμένοι;
Αυτό είναι το παράπονο που οργή στα χείλη φέρνει.
Τραγούδι:
Εκείνο το πρωί
λες και δεν ήθελε η αυγή να φέρει
για το χάραμα χρώματα
λες και δεν ήθελε ο ήλιος να προσφέρει
να μη δούμε το αίμα στα σώματα
ουρλιαχτά που φωνάξαν "ΑΕΡΑ"
θα θυμόμαστε εκείνη τη μέρα
τη χαμένη πατρίδα.
Στης Ελλάδας τον κόρφο ως πότε
θα φωλιάζουν ηγέτες προδότες.
Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.
Αχ Ελλάδα λυπημένη έρημη μα δοξασμένη
πόσο σ’ αγαπώ
Οι ήρωες που μας ζητάνε να μη δώσουμε
να φάνε κι άλλο μερτικό.
Πατρίδα μου ...
Αφήγηση:
Παλέψαμε, δώσαμε μάχες, τις κερδίσαμε.
Στη κορφή της γνώσης, να! σταθήκαμε.
Κι ήτανε τότε που πάνω μας πέσαν βάρβαροι
κι όλοι οι μικροί φτωχοί κι ανόητοι για να μας λιώσουν.
Μα γεννήσαμε το Γέρο του Μοριά και τον Καραΐσκάκη.
Ποιους αναστήσαμε ξανά; Πού είστε παλληκάρια;
Γιατί και πως μπορείτε να είστε ξεχασμένοι;
Αυτό είναι το παράπονο που οργή στα χείλη φέρνει.
Στης Ελλάδας τον κόρφο ως πότε θα φωλιάζουν ηγέτες προδότες;
Τραγούδι:
Πατρίδα μου πόσο σ’ αγαπώ,
Πατρίδα μου πόσο σ’ αγαπώ.
Πατρίδα μου πόσο σ’ αγαπώ,
Πατρίδα μου πόσο σ’ αγαπώ!!!!!
Narração:
E os desvios atrasam.
Em bancos de vergonha, sentam
e falam, ou seja, para ocultar.
Mas será que posso ser valente
Asas abrem
podem francamente e com coragem falar novamente:
"Mólon Labe".
Não é um mito não ria,
que nestes nossos dias se esqueça
nestes tempos infelizes
Música:
Naquela manhã
dizem que não queriam o amanhecer
do dia que temem
Não querem o sol entrou em erupção
para não aos maus que chegam.
As aves em seus ninhos
sentem o grande mal
milhares de suspiros
e um dos trabalhos dos peritos
rolam rolos de línguas.
Relâmpagos e trovões
incisão seca em seu corpo.
Cães raivosos
dilaceram novamente
agora quer sua terra como carne.
relâmpagos e trovões
incisão seca em seu corpo
Cães raivosos
dilaceram novamente
agora querem sua terra como carne.
Minha Pátria amada.
como está clara essa residência na solidão
Seus filhos escolhidos
uma morte total de privações.
Minha pátria...
Narração:
Quem são os rapazes?
Por que? e como você pode ser esquecido?
Esta é a denúncia que traz a raiva nos lábios.
Música:
Aquela manhã
Dizem e não querem que venha a alvorada
das câmaras de cores
dizem que não querem que o sol ofereça
para não ver o sangue nos corpos
gritam "ar"
vão se lembrar desse dia
da pátria perdida.
Do seio da Grécia nunca
vai esconder dirigentes traidores.
Relâmpagos e trovões
horrores em seu corpo
Cães de Lyssasmena
a rasgar novamente
querem agora sua terra como carne.
Ah Grécia triste solidão, mas gloriosa
como eu te amo
Os heróis que nos rogam contrariam
Às claras a essa parte
comer outra mertiko.
Minha pátria...
Narração:
Batalhas, batalhas batalha, vencemos.
Na parte superior do conhecimento! Temos.
e diz essas mais ou menos nossos passados
barbaros
e todos os pobres pequenos demasiado tolos por derreter.
Mas ressurge o velho do Moria
O que ressuscita mais uma vez? Onde estão seus soldados?
Por que e como você pode ser esquecido?
Esta é a denúncia que traz a raiva nos lábios.
Na Grécia quando assassinar no seio o
comandante traidor?
Música:
Meu país, como eu te amo
Meu país, como eu te amo.
Meu país, como eu te amo
Meu país, como eu te amo!
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 12.02.2011