Minnha pátria
Εγώ κρατάω τον έρωτα μα εσύ την καταιγίδα
και πνίγεις μες στο ψέμα σου την ακριβή μου ελπίδα
εγώ κρατάω τον έρωτα μα εσύ κρατάς μαχαίρι
που κάρφωσες στην πλάτη μου με το ίδιο σου το χέρι
μέρα μεσημέρι
Ρεφραίν
Είσαι ο ήλιος που έχει γίνει επικίνδυνος
και κάθε μέρα καίει την επιδερμίδα μου
απ’ τους πολλούς πολιτικούς κι εσύ είσαι ένας απο αυτούς
που ξεπουλάνε μ’ ευκολία την πατρίδα μου
Εγώ σου λέω τα όνειρα που κρύβω μες στα στήθια
μα εσύ μου λες κατάμουτρα την πιο πικρή σου αλήθεια
ζωγραφισμένος είναι πια στα μάτια μου ο πόνος
κοιτώ πως μας κατάντησε στο πέρασμά του ο χρόνος
και με πιάνει τρόμος
Eu sustento no amor mas você na tempestade
e dentro de suas mentiras afoga as minhas caras esperanças
Eu sustento no amor, mas você segura uma faca
que golpeou nas minhas costas com sua própria mão
à luz do dia
Coro
Você é o sol que se tornou perigoso
e em cada dia ele queima minha pele
a exemplo dos muitos políticos e você é um desses
que vende facilmente a minha pátria
Te digo os sonhos que guardo dentro do peito
Mas você me diz, vira o seu rosto na sua mais amarga verdade
agora está estampada nos meus olhos a dor
olho que acabou a seguência do tempo
E me agarra o terror
Refrão (* 3
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 12.02.2011