Amor que mata
Δυο μέτρα κόσμος ξαφνικά Παίρνει ζωή και ξεκινά Ο, τι έχει χάσει τόσα χρόνια να το πάρει Το σώμα άνοιξε πανιά Ρούχα ριγμένα σαν σχοινιά Και λίγο χρώμα από κραγιόν στο μαξιλάρι Αγάπη που σκοτώνει Σε δίχρωμο σεντόνι Αγάπη που σκοτώνει Αλλάζει σε μια νύχτα ολόκληρη ζωή Αγάπη που σκοτώνει Σε δίχρωμο σεντόνι Αγάπη που σκοτώνει Και κρύβομαι στα χέρια σου καρδιά μου ως το πρωί Δυο μέτρα κόσμος τελικά Σαν μια παρέα φιλικά Θ’ αποτυπώσει τα καλύτερά του βράδια Πάνω στο πάτωμα φιλιά Κι όλος ο τοίχος αγκαλιά Και μες στα έπιπλα κρυμμένα χίλια χάδια Ένα τραγούδι αντηχεί Κι ένα ρολόι προσοχή Δεν απαντώ, δεν απαντάς κι όμως μιλάμε Ένα μαντήλι θαλασσί Σαν το φεγγάρι είσαι κι εσύ Που όλη τη νύχτα στη σκιά του θα κοιμάμαι		Dois metros no mundo, de repente Leva a vida e recomeça O que está perdido a tantos anos para chegar Corpo abre o pano Roupa jogada como uma corda E um pouco de cor de batom no travesseiro O amor que mata Na folha de duas cores O amor que mata Muda noite em uma a vida inteira O amor que mata Na folha de duas cores O amor que mata E escondo nas mãos o seu coração até a manhã Dois metros finais do mundo Como um grupo de amigos Eu vou captar o melhor de tuas noites sobre o chão beijar E em todas as paredes abraçar E escondido no interior do mobiliário mil carícias A música ecoa E um relógio cuida Nenhuma resposta, nenhuma resposta e como falam Um lenço de azul marinho Como a lua e você é Que na noite inteira na tua sombra a dormir
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 13.02.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info