Quinze de Agosto
Στην εξοχή εκεί έχω αφήσει την ψυχή
στη πολη αυτη, ουτε ελπίδα ούτε φιλί.
Μες στο βυθό θα μείνω εκεί θα ξεχαστώ
σε μια στροφή, στην άσφαλτο άδειο κορμί
Κι όλο ζητώ πανώ στο νήμα να σταθώ καρδιά μου,
Κι ακροβατώ από ένα θαύμα να πιαστώ Παναγιά μου,
Φεύγει η ζωή μονάχη δίχως γυρισμό
Μια φυλακή και πως να βγω μες από ’κει
ποια να ’ναι η αρχή έρωτας, λάθος ή αφορμή;
Πριν να χαθώ, μες απ’το τίποτα που ζω,
θα γεννηθώ σε άλλο κόσμο να βρεθώ.
Κι όλο ζητώ πανώ στο νήμα να σταθώ, καρδιά μου,
Κι ακροβατώ από ένα θαύμα να πιαστώ Παναγιά μου,
Φεύγει η ζωή μονάχη δίχως γυρισμό
Na campo deixei a alma
nessa cidade, onde esperança nenhuma nem beijo
dentro do fundo vou ficar esquecido
e em um giro no asfalto vazio de corpos
E em tudo busco sobre a estrada um lugar para ficar meu coração
E ando sob uma visão, sou tocado pela minha Virgem Maria
foge a vida só, sem volta (bis)
Uma prisão e como vou sair de dentro
o que no inicio do amor, erros e razões
antes de eu me perder dentro do nada, com nada vivo,
Vou nascer, em um outro mundo
E em tudo busco sobre a estrada um lugar para ficar meu coração
E ando sob uma visão, sou tocado pela minha Virgem Maria
foge a vida só, sem volta (bis)
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 13.02.2011