Your zeimbekiko body
Εσύ φιγούρα καραβίσια
και `γώ μια θάλασσα που σε κυκλώνει
να μη μ’ αφήνεις μόνη
Εσύ ανοίγεις τα πανιά
και `γω την αγκαλιά μου ν’ αρμενίζεις
να φεύγεις να γυρίζεις
Μεσ’ στο ζεϊμπέκικο κορμί σου
ταξιδεύεις όλα εκείνα που αγαπώ
κύμα η ψυχή μου και θυμήσου
για δρόμο δίχως γυρισμό
για ένα ταξίδι είμαι κι εγώ
μεσ’ στο ζεϊμπέκικο κορμί σου
Εσύ ανοίγεσαι βαθιά
και βρέχω χίλια χάδια στο σκαρί σου
σαν σπάω στο φιλί σου
Τους καιρούς μην τους φοβάσαι
σε λιμάνια δεν κοιμάσαι
έχεις λύσει τα σκοινιά
άγριο πράγμα η ομορφιά
You, a ship's figure-head
and I, a sea, encircling you
so you won't leave me alone
You open your sails
and I my arms, for you to sail away
to leave and to come back
Inside your zeimbekiko body
everything I love is travelling
my soul is a wave and - remember -
on a road with no way back
I too am setting out to travel
In your zeimbekiko body...
You sail out onto the deep
and I am raining a thousand caresses on your hull
going to pieces on your kiss
Do not fear the times
harbours are not where you sleep
you have cast off the ropes
Beauty is a wild thing...
Geeske © 01.11.2005