Epílogo
Φτάσαμε λοιπόν και στον επίλογο πέσαμε σαν άστρα στο κενό όμως το μυαλό πάντα επίμονο θα ρωτάει αν φταίξαμε κι οι δυο. Έτσι ξαφνικά εμείς τελειώσαμε το φοβόμουν ότι θα συμβεί άδικα δεν πήγε ότι νιώσαμε είναι κάτι σαν γλυκιά πληγή. Όλα τα τραγούδια που σου έγραψα είναι τα σημάδια που δε σκέπασα άμα θέλεις τα κρατάς άμα θέλεις τα πετάς όπως αγαπάς.. Πες μου με ποιο δικαίωμα λες ότι φταίω εγώ μια φορά μ’ αγάπησες χίλιες φορές εγώ. Έλεγες στο γράμμα που μου έγραψες ότι πια δε θα ενδιαφερθείς και ένα δάκρυ στο αντίο έσταξες, πάλι ψέμα πήγες να μου πεις Όλα τα τραγούδια που σου έγραψα είναι τα σημάδια που δε σκέπασα άμα θέλεις τα κρατάς άμα θέλεις τα πετάς όπως αγαπάς.. Πες μου με ποιο δικαίωμα λες ότι φταίω εγώ; μια φορά μ’ αγάπησες χίλιες φορές εγώ.		Chegamos no epílogo faltamos como eastros no vazio como a cabeça sempre persiste Perguntará se culpamos nós dois Assim, de repente, terminamos O que eu temia que acabasse injustamente, nao aproveitamos o que sentimos é como uma doce ferida Todas as músicas que escrevi é o sinal que não esconde enquanto você quer segurar enquanto você quer guardar Como me ama... Me diga com qual direito, o que eu culpo uma vez me amou eu, mil vezes Você disse que nas letras que me escreveu O quanto nada te interessava e uma lágrima caiu no adeus De novo, mentira , o que você me disse Todas as músicas que escrevi é o sinal que não esconde enquanto você quer segurar enquanto você quer guardar Como me ama... Me diga com qual direito, o que eu culpo uma vez me amou eu, mil vezes
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 17.02.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info