Порцелан
Έμεινα μόνος μου και λύγισα,
όταν σ’ αναζήτησα
και δεν ήσουν πουθενά.
Λάθος μου ωραίο, ταίρι μου μοιραίο,
πώς θα σ’ αποχωριστώ;
Γέλιο μου και δάκρυ, Αύγουστε και Μάρτη,
μακριά σου πώς θα ζω;
Είμαι το καράβι που ναυάγησε
κι είναι ξεχασμένο στο βυθό,
και η πορσελάνη σου που ράγισε
απ’ του χωρισμού μας τον καημό.
Έφυγες, και έκλαψα για πάρτι σου
και για την αγάπη σου
που ήταν τόσο σύντομη.
Λάθος μου ωραίο, ταίρι μου μοιραίο,
πώς θα σ’ αποχωριστώ;
Γέλιο μου και δάκρυ, Αύγουστε και Μάρτη,
μακριά σου πώς θα ζω;
Είμαι το καράβι που ναυάγησε
κι είναι ξεχασμένο στο βυθό,
και η πορσελάνη σου που ράγισε
απ’ του χωρισμού μας τον καημό.
Останах сам и се свих
когато те потърсих
и те нямаше никаде.
Грешко моя сладка, половинке моя фатална,
как да се разделя с теб.
Смях и сълза моя, Август и Март
далече от теб как ще живея.
Аз съм кораба, който корабокушира |2
и е забравен на дъното. |2
И порцелана ти който се напука, |2
от мъката на раздялата ни. |2
Замина си, и плаках за твоя забава
и за обичта,
която беше толкова кратка.
Грешко моя сладка, половинке моя фатална,
как да се разделя с теб.
Смях и сълза моя, Август и Март,
далече от теб как ще живея.
Аз съм кораба, който корабокушира |2
и е забравен на дъното. |2
И порцелана ти който се напука, |2
от мъката на раздялата ни. |2
vinocherpeca, Κώστας © 18.02.2011