Ich habe dich in Monemvassia gefunden
Σε βρήκα στη Μονεμβασιά
να περπατάς μ’ αρματωσιά
και στο λαιμό μαντήλι
Να `χεις την ωχρα του καιρού
και το γαλάζιο του νερού
στα πεθαμένα χείλη
Τώρα κοιμάσαι στ’ ανοικτά
του πέλαγου με σταυρωτά
τ’ Ανάπλι και τη Μάνη
Αχ αδελφέ της ποταμιάς
του κόσμου και της ερημιάς
παιδί του Μακρυγιάννη
Φουσάτα πάνε στο Νοτιά
μα εσύ φουντώνεις τη φωτιά
στη μέση του Γενάρη
Κι από την Ύδρα ως τη Χιό
σε κυνηγάνε σαν στοιχειό
φονιάδες και κουρσάροι
Μα εσύ κοιμάσαι στ’ ανοικτά
του πέλαγου με σταυρωτά
τ’ Ανάπλι και τη Μάνη
Αχ αδελφέ της ποταμιάς
του κόσμου και της ερημιάς
παιδί του Μακρυγιάννη
Ich habe dich in Monemvassia gefunden
Und du gingst in Rüstung
und um den Hals ein Tuch.
Du hattest das Ocker der Zeit
und das Blau des Wassers
auf den toten Lippen.
Jetzt schläfst du in der Weite
des Meeres mit gekreuztem
Anapli und die Mani.
Ach, Bruder des Flusses
der Welt und der Einöde
Kind des Makrygianni.
Im Rock gehen sie in den Süden
aber du stachelst das Feuer an
in der Mitte des Januars.
Und von Hydra bis Chio
jagen sie dich wie einen Geist
Mörder und Kursaren.
Jetzt schläfst du in der Weite
des Meeres mit gekreuztem
Anapli und die Mani.
Ach, Bruder des Flusses
der Welt und der Einöde
Kind des Makrygianni.
MariaSB © 19.02.2011