Nós
Έφτασε η ώρα να χωρίσουμε
την αγάπη που `χαμε να σβήσουμε εγώ κι εσύ
Έφτασε η ώρα να γκρεμίσουμε
όλα αυτά που χρόνια τώρα χτίζαμε εγώ κι εσύ.
Έφτασε η ώρα να ξεχάσουμε
μαζί που λέγαμε πως θα γεράσουμε
μα πες μου ότι είναι ψέματα όλα
πες μου ότι είναι ψέματα
Εμείς, δεν μπορεί να χωρίσουμε
εμείς μια ζωή θ’ αγαπιόμαστε
εμείς δεν μπορεί να τελειώσουμε έτσι
κάπως, κάπου, κάποιο λάθος κάνουμε εμείς..
Έφτασε η ώρα να χωρίσουμε,
πίσω μας ότι είχαμε να αφήσουμε εγώ κι εσύ..
Έφτασε η ώρα που φοβόμαστε,
σαν 2 ξένοι πια θα συναντιόμαστε εγώ κι εσύ
Έφτασε η ώρα μας να κλάψουμε,
τέλος στο βιβλίο μας να γράψουμε.
Μα πες μου ότι είναι ψέματα όλα,
πες μου ότι είναι ψέματα..
Chegou a hora de separarmos
o amor que perdemos, apaguemos eu e você
Chegou a hora de derrubarmos
tudo isso que o tempo agora construiu, eu e você
Chegou a hora de esquecermos
comigo dizemos que vamos envelhecer
mas me diga o que é mentira, tudo,
me diga o que é mentira
Nós não podíamos nos separarmos
nós, uma vida que vai envelhecer
nós não podemos terminar assim
de algum modo, de algum modo errado
nós fizemos...(2)
Chegou a hora de separarmos
atrás mas o que perdemos e deixamos
eu e você...
Chegou a hora de separarmos
como 2 estranhos mais nos tornamos, eu e você
Chegou a hora de nós chorarmos
fim no nosso livro mas escrevemos,
Mas me diga o que é mentira, tudo
me diga o que é mentira...
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 22.02.2011