Feche a janela
Απόψε μη μιλήσεις για ποιήματα
και για τον πόνο που σου σπάζει τα νεφρά.
Ο δίπλα δεν ακούει τα χτυπήματα
με τη βροχή, δεν πιάνουν τα μηνύματα.
Κλείσ’ το παράθυρο και μπαίνουν τα νερά.
Μυρίζει ο διάδρομος ιώδιο
κι αυτόν στο βάθος τον φέραν σηκωτό.
Αποβραδίς τον είχαν στο υπόγειο,
ηλεκτρισμένο θα `ταν το καλώδιο
που θα τ’ αγγίζανε στο στόμα το κλειστό.
Απόψε μη μιλήσεις για ποιήματα
και για τον πόνο που σου σπάζει τα νεφρά.
Ο δίπλα δεν ακούει τα χτυπήματα,
με τη βροχή δεν πιάνουν τα μηνύματα.
Κλείσ’ το παράθυρο και μπαίνουν τα νερά.
Esta noite, não fale sobre poesia
e da dor que quebra os rins.
Ao lado não escute as batidas
com a chuva, não se recebem as mensagens.
Feche a janela e entra a água.
Cheiros no caminho iodo
e assim, no fundo que eles trouxeram para o fígado
depois das noites estava no porão.
eletrizante vai ser no arame
onde vai poder tocar na boca fechada.
Esta noite não fale sobre poesia
e da dor que quebra os rins.
Ao lado não escute as batidas,
a chuva não se recebem as mensagens.
Feche a janela e entra a água.
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 22.02.2011