Anjos
Άγγελοι με τύμπανα βαριά
πώς λυπάται μέσα μου η καρδιά
Φύλα με, στοιχειό της ερημιάς
τέτοιες νύχτες σφάζουν μονομιάς
Σαν ποτήρι ράγισε η ζωή
πες μου πώς να μεθύσω μ’ άλλη αναπνοή
Σαν ποτήρι ράγισε ο καιρός
πες μου πώς να κρατήσω μέσα μου το φως
Νύχτωνε κι ανάψαμε φωτιές
βγες φεγγάρι, μέτρα ξενιτιές
Anjos com baterias pesadas
como sofrem dentro do coração
Me beije, fantasma no deserto
algumas noites podem matar em um golpe
Como o vidro se quebra a vida
me diga como bebo e respiro
Como vidro se quebra o tempo
me diga como seguro dentro e mim a luz
Anoitece e acendem-se luzes
chega a lua que mede e acolhe
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 22.02.2011