Me segure, abrace e vamos
Πώς φτάσαμε ως εδώ και το αύριο
μοιάζει σαν να `ναι χθες
και για τους δυο
Ξέρω θα φύγεις το πρωί
πριν από μένα πάντα εσύ,
θα με κοιτάζεις
που κοιμάμαι σαν παιδί.
Την πόρτα πίσω σου σιγά
θα κλείσεις φεύγοντας μετά
ένα όνειρό σου θα `χω πάρει
στα κλεφτά.
Ψάξε με μες στο σκοτάδι
Κρύψε με σ’ ένα σου χάδι
Φίλα με να μη φοβάμαι.
Πάρε με αγκαλιά και πάμε
Πώς πέρασε ο καιρός,
μοιάζει σαν χθες
τ’ αύριο που περιμέναμε,
για πες...
Πες μου δυο λόγια μοναχά
αληθινά, απ’ τα παλιά
κι αγάπησέ με απ’ την αρχή
σιγά σιγά.
Πες μου δυο λόγια μοναχά
Πάντα το ζήταγες αργά
Να ξημερώνει
και να μένουμε αγκαλιά.
Ψάξε με μες στο σκοτάδι
Κρύψε με σ’ ένα σου χάδι
Φίλα με να μη φοβάμαι.
Πάρε με αγκαλιά και πάμε
Como chegamos até aqui na manhã
parece como ontem
e nós dois
Sei que vai sair de manhã
antes de mim, sempre você
vai me olhar,
que durmo como criança
A porta, atrás, te segue
vai fechar, saída depois
um sonho eu te teria roubado
em segredo
Me busque dentro da escuridão
me esconda em um carinho
Me beije e não temo
Me tome, abrace e vamos
Como passa o tempo
parece ontem
a manhã que caminhamos
por dizer...
Me diga só duas palavras
verdadeiras, novamente
e me ame desde o começo
devagar, devagar
Me diga só duas palavras
sempre pede devagar
para que viesse
e ficássemos abraçados
Me busque dentro da escuridão
me esconda em um carinho
Me beije e não temo
Me tome, abrace e vamos
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 22.02.2011