Aguento
Τόσα βράδια περάσαν άδεια
κι άλλα τόσα να’ρθούν
εγώ θα μπορέσω τις λύπες να τρέξω
μαζί μου να λυτρωθούν
Αντέχω πάλι μέσα στη ζάλη
μ’όλα τα χρόνια μου που γίνανε κουβάρι
αντέχω μόνη σ’άδειο σεντόνι
γυμνά τα χάδια μου παλεύουν με τη σκόνη
Τόσα βράδια περάσαν άδεια
κι άλλα τόσα να’ρθούν
εγώ θα μπορέσω τις λύπες να τρέξω
μαζί μου να λυτρωθούν
Τόσα βράδια περάσαν άδεια
κι άλλα τόσα να’ρθούν
εγώ θα μπορέσω στιγμές να κλέψω
χαρές που θ’αναστηθούν
Μετράω τώρα της μοίρας δώρα
εγώ τα νιάτα μου τα έζησα με φόρα
καρδιά μου ξέρω πάντα θα φεύγω
θ’αφήνω πίσω μου αγάπες και θ’αντέχω
Τόσα βράδια περάσαν άδεια
κι άλλα τόσα να’ρθούν
εγώ θα μπορέσω τις λύπες να τρέξω
μαζί μου να λυτρωθούν
Τόσα βράδια περάσαν άδεια
κι άλλα τόσα να’ρθούν
εγώ θα μπορέσω στιγμές να κλέψω
χαρές που θ’αναστηθούν
Tantas noites passam vazias
e outras tantas se encontram
Eu vou ser capaz de correr das tristezas
comigo para redimir
Aguento mais, dentro a vertigem
e todos os meus anos se tornaram um novelo
fico só em vazia cama
nua na minha graça luto com o pó
Tantas noites passam vazias
e outras tantas se encontram
Eu vou ser capaz de correr das tristezas
comigo para redimir
Tantas noites passam vazias
e outras tantas se encontram
Eu serei capaz de roubar os momentos
alegrias que vão morrer
Conto agora os destinos
Eu passei a minha juventude com vez
Eu sei que meu coração vai sempre deixar
vou deixar para atrás de mim o amor e vou agüentar
Tantas noites passam vazias
e outras tantas se encontram
Eu vou ser capaz de correr das tristezas
comigo para redimir
Tantas noites passam vazias
e outras tantas se encontram
Eu serei capaz de roubar os momentos
alegrias que vão morrer
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 23.02.2011