Niets gaat verloren
Σχεδόν πενήντα χρόνια
βάσανα και διωγμοί,
τώρα στη μαύρη αρρώστια
ανάξια πλερωμή.
Το δίκιο του αγώνα
πολλά σου στέρησε,
μα η ζωή λεχώνα
ελπίδες γέννησε.
Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή,
τ’ όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί".
Ποτέ δε λες η μοίρα
πως σε αδίκησε,
μα μόνο η Ιστορία
αλλιώς σου μίλησε.
Σκυφτός στα καφενεία,
στους δρόμους σκεφτικός,
μα χθες μες στην πορεία
περνούσες γελαστός.
Al bijna vijftig jaar
foltering en vervolging;
de zwarte ziekte nu is
een onverdiend loon.
De bijbehorende strijd
beroofde je van veel,
maar het leven, kraamvrouw,
baarde weer hoop.
Niets gaat verloren
in je verloren leven
Jouw droom wek ik weer op
en al je “waarom”s
Nooit zeg je: mijn lot
was onrechtvaardig.
’t Was het Verloop Der Dingen
dat anders met jou sprak.
Gebogen zit je in ’t café,
peinzend loop je door de straat;
maar gisteren in de optocht
liep je lachend voorbij.
renehaentjens © 23.02.2011