Sem você
Δεν υπάρχει πια επιστροφή
στενός ο δρόμος
κάποιος με σπρώχνει με μια κουβέντα βιαστική
δεν υπάρχει τίποτα άλλο να σκεφτώ
με πιάνει τρόμος
γιατί μακριά σου πρέπει να μάθω πια να ζω
Και τώρα πες μου ποιο ξημέρωμα να βρω
Τώρα που στέγνωσε στις φλέβες μου το αίμα
τώρα που λέω τ’όνομά σου και πονάω
τώρα δεν έχω πού να πάω μα στο άδειο σπίτι δε γυρνάω
γιατί κι αυτό θα μου θυμίζει πάλι εσένα
χωρίς εσένα
Δεν υπάρχεις για μένα πουθενά νιώθω χαμένος
σαν μαριονέτα που της κόψαν τα σχοινιά
λες και στάθηκε ο χρόνος μου εκεί εχθρός και ξένος
που με αφήνει πάνω στον τοίχο σαν ρωγμή
Και τώρα πες μου ποιο ξημέρωμα να ’ρθεί
Τώρα που στέγνωσε στις φλέβες μου το αίμα
τώρα που λέω τ’όνομά σου και πονάω
τώρα δεν έχω πού να πάω μα στο άδειο σπίτι δε γυρνάω
γιατί κι αυτό θα μου θυμίζει πάλι εσένα
χωρίς εσένα
Não existe mais volta
a estrada está fechada
alguém empurra com uma conversa apressada
não há mais nada mais, penso
com que segure o caminho
porque longe de ti aprendo mais a viver
e agora me diga que tipo na madrugada encontro
Agora que o seco sangue nas minhas veias
agora que digo o seu nome e sofro
agora que não tenho onde ir, mas na casa vazia volto
porque isso vai me recordar mais de você,
sem você
Não existe mais em mim qualquer sentimento perdido
como marionete que cortou a fio
diz que parou o meu tempo ali, inimigos e estrangeiros
que me deixa sobre as paredes como
e agora me diga que o amanhecer vem
Agora que o seco sangue nas minhas veias
agora que digo o seu nome e sofro
agora que não tenho onde ir, mas na casa vazia volto
porque isso vai me recordar mais de você, sem você
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 25.02.2011