Като се напука чашата
Από μικρή χαραματιά
κοιτούσες νύχτα μέρα
πώς μεγαλώνει μια φωτιά
κι απλώνει στον αγέρα
Σαν ραγίσει το ποτήρι
δεν τ’ αγγίζεις άλλο πια
βάζεις μόνο ένα λουλούδι
και στολίζεις μια γωνιά
Μας έχει λιώσει το σκοινί
και το νερό στερεύει
μα το πηγάδι είναι βαθύ
κι η δίψα μας παιδεύει
Σαν ραγίσει το ποτήρι
δεν τ’ αγγίζεις άλλο πια
βάζεις μόνο ένα λουλούδι
και στολίζεις μια γωνιά
От малка щастливо
гледаш ден и нощ
как расте един огън
и устоява на вятъра
Като се напука чашата
не я докосваш вече
слагаш само едно цвете
и окрасяваш един кът
Изтърка ни се въжето
и пресъхна водата
но кладанеца е дълбок
и жаждата ни мъчи
Като се напука чашата
не я докосваш вече
слагаш само едно цвете
и окрасяваш един кът
vinocherpeca, Κώστας © 27.02.2011