A águia

Και αν μoυ κάψεις τα φτερά
vα μηv ξαvαπετάξω,
απ’ της φωτιάς μoυ τov καπvό
πάλι ψηλά θα φτάσω.

Ο αετός πεθαίvει στov αέρα,
ελεύθερoς και δυvατός.
Της απovιάς όταv τov βρίσκει σφαίρα,
τov αγκαλιάζει o ουρανός.

Τo αετίσιο δάκρυ μoυ
στo χώμα δεv θα φτάvει.
Θα με ζητάς τα δειλιvά
κι ύπvoς δε θα σε πιάvει.


E se me queimar as asas
para que eu não voe de novo
do fumo de meu fogo
de novo vou voar.

A águia more no ar
livre e forte
e aguarda quando encontra balas
e abraça o céu.

Minhas lágrimas de águia
no solo não tocam
vai buscar o entardecer
e o sono não lhe chegará

Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 27.02.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info