Em qual pátria queres ir
Μες το κελί μου μια φορά
έφτιαχνα χρόνια δυο φτερά
να βγω απ’ τη φυλακή μου.
Μα μια αόρατη φωνή
μου’ λεγε βράδυ και πρωί
το λάθος της ζωής μου.
Σε ποια πατρίδα θες να πας
και σε ποιο κόσμο να πετάς
και σε ποια κοινωνία.
Που είν’ όλοι σάπιοι και πονούν
κι έχουν δυο τρεις που κυβερνούν
μες απ’ τα καφενεία.
Στης φυλακής μου την αυλή
άρχισε χτες ένα πουλί
χρυσή φωλιά να χτίζει.
Και του’ πα, δώσ’ μου φιλικά
τα δυο φτερά σου δανεικά
και το είδα να δακρύζει.
Em minha cela, uma vez
construo nos anos duas asas
a sair de minha prisão
Mas uma invisível voz
me diz a noite até a manhã
do erro de minha vida
Em qual pátria quero ir
e em qual mundo voar
e em qual sociedade
Onde em tudo está podre é dor
e possuem uns dois-três, que governam
dentro de um café
Na minha prisão
começo ontem um vôo
ninho dourado
E te diz: me dê um empréstimo
e as duas asas por favor
e o vejo chorar
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 01.03.2011