Tren
Βρέθηκα μετά τον χωρισμό στο σταθμό, στο βαγόνι μου,
μια ζωή σε μια αποσκευή
τα νεκρά όνειρά μου,
ξάφνου εκεί μες στο συνωστισμό
μια φωνή τόσο γνώριμη,
μια φωνή που γίνεται κραυγή καθώς λέει το όνομά μου,
και το τρένο ξεκίνησε και εσύ πάλι μακριά μου.
Κι ηθέλα τόσα να σου πω
πως σ’ αγαπώ να σου φωνάξω,
αχ να μπορούσα μια ζωή
σε μια στιγμή να την αλλάξω,
κι έγραψα το σ’ αγαπώ στο τζάμι
και μόλις είδα που δάκρυσες,
έτρεχε το δάκρυ μου ποτάμι
γιατί καρδιά μου άργησες.
Τρέχουνε οι πόλεις κι οι σταθμοί
μα εσύ πάντα πλάι μου,
βλέπω τη μορφή σου, μου μιλάς
σαν βροχή σαν αέρας,
θέλω να κατέβω στην στροφή
μα η φωνή μου σκορπίζεται,
θέλω να κατέβω στην στροφή
δεν μ’ ακούει κανένας,
και το τρένο πια χάνεται
σαν το φως μιας ημέρας.
Κι ήθελα τόσα να σου πω
πως σ’ αγαπώ να σου φωνάξω,
αχ να μπορούσα μια ζωή
σε μια στιγμή να την αλλάξω,
κι έγραψα το σ’ αγαπώ στο τζάμι
και μόλις είδα που δάκρυσες,
έτρεχε το δάκρυ μου ποτάμι
γιατί καρδιά μου άργησες.
Me encontré tras la separación en la estación, en mi compartimento
toda una vida en un equipaje
mis sueños muertos
de repente allí, en el apiñamiento
una voz tan familiar,
una voz que se convierte en grito mientras diciendo mi nombre,
y el tren arranca y tú de nuevo lejos de mí.
Y quería decirte tantas cosas
gritar que te te amo.
Ay, si podría cambiar una vida
en un momento
y escribía "Te amo" en el cristal
y tan pronto como te vi llorar
mi lágrima fluye como un río
¿por qué, mi corazón, llegaste tarde?
Corren las ciudades y estaciones
pero tú estás siempre a mi lado
veo tu forma, tú me hablas
como lluvia, como viento
quiero descender a la esquina
pero mi voz se dispersa
quiero descender a la esquina
nadie me oye
y el tren desaparece
como la luz de un día.
Y quería decirte tantas cosas
gritar que te te amo.
Ay, si podría cambiar una vida
en un momento
y escribía "Te amo" en el cristal
y tan pronto como te vi llorar
mi lágrima fluye como un río
¿por qué, mi corazón, llegaste tarde?
fcotrina © 06.03.2011