Gone is the time

Πάει ο καιρός, πάει ο καιρός
που ήταν ο κόσμος δροσερός
και κάθε αυγή ξεκινούσε μια πηγή
για να ποτίσει όλη τη γη

Ήρθανε νύχτες και βροχές
και χειμωνιάσαν οι ψυχές
και στο βαθύ το σκοτάδι έχει σταθεί
ένα παιδί να ζεσταθεί

Τώρα το δάκρυ κυλάει στο χώμα,
και πέρα απ’ το βοριά
ένα καράβι ρωτάει ακόμα
πού θα βρει στεριά

Πάει ο καιρός...


Gone is the time gone is the time
that breezy and fresh was humankind
and every dawn spring water gushing would overflow
to irrigate all of earth’s ground

Dark nights then came with much of rain
winter frost the souls overcame
and in the deep of darkness lonely staying
to get warm a child in vain

The tear is flowing now to the ground
and from the distant North about
a boat is asking still in wonder
where dry land will ever be found

Gone is the time...


Mιλτος Mπ. © 06.11.2005

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info