Envelheci
Μεγάλωσα Στο τέρας της πόλης Ήπια φόβο πολύ, ήπια μόλυνση, ήπια ψέμα Κατάπια λόγια λιπαρά Ξεγλίστρησα από τον πόθο μου να μάθω Κορόιδεψα την δίψα μου να δω... γιατί είμαι εδώ Γιατί είμαι εδώ; Μεγάλωσα Με αισθήματα χημείας, με στιλ δοσοληψίας Με βλέμματα συμπάθειας Και άσκοπης προσπάθειας να είμαστε καλοί Εμείς; Άλλο εμείς, άλλοι εμείς Πάντα γι` άλλα μιλάμε. Πάντα γι` άλλους μιλάμε. Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε. Μεγάλωσα Τέρας της οικογένειας Ανούσιας ευγένειας με ψευτουποταγή Ηθοποιος παιδί στο ρόλο του μεγάλου Δε σου μιλώ για βία, μιλάω για βιασμό Να ζεις την εφηβεία σημαίνει πόλεμο Με μια εφηβεία λάσπη, στο σιχαμένο άστυ Ενήλικας μετά νευρωτικός Πάντα γι` άλλα μιλάμε. Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε. Μεγάλωσα Σύνδεση otenet Γλυκά απ’ το Pallete Μετά στα Silhouette Σκεπάζουμε τους πόνους με φαΐ Τα όνειρα σε σύνθλιψη, αργότερα η κατάθλιψη Φρικιό του Εγώ με τσαμπουκά ναυαγό Πάμε γι` άλλα Βάλτο στα πόδια πονάει πολύ Σε φτύνω, σε φιλώ δε σε πάω μα σ` αγαπώ Παράνοια διάνοια επιφάνεια Στεριά Πιάσαμε στεριά Δάκρυα... καυτά μου δάκρυα Ο πόνος μαλακώνει Δάκρυα... καλά μου δάκρυα Βιολογικός καθαρισμός Πάντα γι` άλλα μιλάμε. Πάντα γι` άλλους μιλάμε Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε Μεγάλωσα Αγάπη πριν το Άλφα Και κάτω απ` το μηδέν το υποσυνείδητό μου Το χώμα του λασπώνει Τους σάπιους μου καρπούς ανακυκλώνει Μεγάλωσα Μα το παιδάκι κλαίει Δεν ξέρει γιατί φταίει. Δεν έχει πού να πάει. Τα νύχια του μασάει και βρέχει τα σεντόνια Αποσυρμένο χρόνια στης φάτνης του τα βάθη ''Kαλά να πάθει Καλά να πάθει Καλά να πάθει'' Η μάνα του φωνάζει Του δίνει γάλα, το μαλώνει Έτσι πια θα το μεγαλώνει Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε Μεγάλωσα θα πει να κάνεις το παπί Να ζεις την απουσία Να γίνεις εξουσία Να μάθεις να γελάς Και να παραφυλάς Να παίρνεις αποφάσεις Να απαγορεύεται να χάσεις Μεγάλωσα σημαίνει Να ζεις με αυτό που σ` αρρωσταίνει Να χτίζεις κι άλλα κεραμίδια Να βγάζεις τόνους τα σκουπίδια Να ρίχνεις σ` άλλους τ` άδικα Να βλέπεις πρωινάδικα Να ακούς πιστά τις αναλύσεις Να αιμοδιψάς για τις ειδήσεις Να λες και yes να λες και no Να συνηθίζεις τα πορνό Να πολεμάς στον καναπέ Να μην μπορείς χωρίς φραπέ Πάντα γι` άλλους μιλάμε Μεγάλωσα θα πει Να` ρχεται η ανατροπή Οι καιροί να στη φέρνουν Τα μυαλά σου να γδέρνουν Να ζητάς να κουρνιάσεις Και να βρίσκεις οάσεις Στις ψυχώσεις των άλλων Που έχουνε για περιβάλλον Ίδιες φάτσες με σένα Γόνατα λυγισμένα Όνειρα ξεχασμένα		Envelheci Na monstruosa cidade tenho muito medo, a poluição, e as mentiras engulo palavras escorregadia do meu sofrimento aprendo imbecil a sede minha , vejo …porque estou aqui envelheci Com sentimentos, quimeras, com transações monetárias Com vistas de simpatia e inúteis esforços para estarmos bem nós? Outro nós, outros nós Sempre falamos de outros, Sempre de outros falamos. Sempre de outros falamos, falamos assim e não sofremos, esquecemos Envelheci Monstruosa criança Com superficial polidez, com falsa obediência Um ator infantil e que joga como um adulto Eu não te digo da violência, digo de estupro viver na puberdade, o que significa guerra Com uma puberdade em nojenta urbe Um adulto neurótico sempre de outros falamos, sempre de outros falamos Sempre de outros falamos, assim não sofremos, esquecemos Envelheci A subscrição para a terra depois a Silhoueta cobrimos os sofrimentos com comida Os sonhos comprimidos, tarde uma depressão Do Ego com uma auto confidência Vamos a outros Vamos, a pé sofrer muito Te encaminho, te beijo, não te quero mas, te amo Paranóia, inteligência, superfície, superfície, superfície Terra- Conquistamos a terra, conquistamos a terra Lágrimas, minhas quentes lágrimas A dor que amolece Lágrimas… bem em mim lacrimejam, biológica limpeza Sempre de outros falamos, assim não sofremos, esquecemos Sempre de outros falamos, assim não sofremos, esquecemos Envelheci Amor antes do alfa e sob o zero meu inconsciente o avulso suja Teus podres meus gostos curvam Envelheci mas as crianças choram. Não tèm onde ir e roem as unhas e apertam os lençóis Afasta anos no berço no fundo “Bem merece bem merece- bem merece” A mãe grita te dá leite, e grita Assim mais eu vou envelhecer Sempre de outros falamos, assim não sofremos e esquecemos Envelheci o que significará que ficarei louca a viver em ausência a tornar domínio a aprender a rir e decidir a delegar decisões a esquecer percas envelheci a viver com isso que está doente a construir outras cerâmicas A jogar toneladas de lixo a culpar com outras injustiças a ver programas a escutar as pistas das análises a sangrar nas notícias para dizer sim e dizer não usa a pornografia Guerreia no sofá a não ficar sem café instantâneo Sempre de outros dizem... Envelheci, diz Para vir a destruição Os tempos trouxeram A sua mente encurta Peça para subir E buscas oásis e outras psicoses que tenham envolvimento as mesmas faces em você joelhos dobrados sonhos esquecidos
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 11.03.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info