Como exilado caminho
Σαν τον εξόριστο γυρίζω μες στα ξένα, περιπλανιέμαι ο φτωχός εδώ κι εκεί σαν το πουλάκι το τρομαγμένο, που του γκρεμίσαν τη φωλιά του κεραυνοί. Στα μαύρα ξένα που γυρνώ, σαν τον εξόριστο περνώ. Μέρα και νύχτα στα σκοτάδια βουτηγμένος, με περιζώνουν πάντα σύννεφα βαριά, ποτέ δε βγήκε για μένα ήλιος, ποτέ τα μάτια μου δεν είδαν ξαστεριά. Σαν τον εξόριστο γυρίζω μες στα ξένα, ούτε χλωρό κλαρί δε βρίσκω να σταθώ, όλα τα όνειρα που έπλαθα χαθήκαν στους μαύρους τόπους που παντέρημος γυρνώ.		Como exilado vou ao estrangeiro caminha o pobre aqui e ali como pomba assustada que destruído o ninho em um raio. Na negra estrangeira que ando como exilado ando Dia e noite na escuridão ,circundando sempre nuvens pesadas nunca não encontra em mim o sol nunca os meus olhos viram estrelas Como um exilado dentro do estrangeiro nem um ramo verde encontro a me apoiar todo sonho que levou a perder nos negros lugares que triste giro
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 24.03.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info