Com você

Απ’ το τζάμι κοιτώ
και θυμάμαι ένα χάδι
τι παράξενο φως
στης ζωής το σκοτάδι...

Έχει πιάσει βροχή
κι είναι η ώρα που φεύγεις
ήρθα για να σε δω
μα εσύ μ’ αποφεύγεις...

Κάτω από την ομπρέλα σου θα μπω
και θα ρωτήσω βιαστικά για τη ζωή σου
αχ πόσο μου έλειψε αυτό
μες τη βροχή να περπατάω εγώ μαζί σου...

Απ’ το χέρι σου θα κρατηθώ
θα σε κοιτάξω, θα μυρίσω το άρωμα σου
κι άλλη μια φορά θα το δεχτώ
πως είναι βάσανο να είμαι μακριά σου...

Τι να πεις τι να πω
παγωμένα τα χείλη
δεν μπορώ να σκεφτώ
πως θα μείνουμε φίλοι...

Είναι τόσα γιατί
είναι πόνος και θλίψη
πάει τόσος καιρός
που δε σε έχω αγγίξει...

Κάτω από την ομπρέλα σου θα μπω
και θα ρωτήσω βιαστικά για τη ζωή σου
αχ πόσο μου έλειψε αυτό
μες τη βροχή να περπατάω εγώ μαζί σου...

Απ’ το χέρι σου θα κρατηθώ
θα σε κοιτάξω, θα μυρίσω το άρωμα σου
κι άλλη μια φορά θα το δεχτώ
πως είναι βάσανο να είμαι μακριά σου...


Pelo vidro olho
e me lembro de uma carícia
que estranha luz
na escuridão de minha vida...

Começou a chover
e é hora de partir
veio para me ver
mas você me evita...

Sob o seu guarda chuva
e vou te perguntar rapidamente pela sua vida
ah, quanto me faltou isso
dentro da chuva a caminhar eu e você...

Pela sua mão vou segurar
vou te olhar, vou sentir seu cheiro
e uma outra vez mostro
como é um tormento estar longe de ti

Que coisa você me diz
nos congelados lábios
não posso pensar
como vamos ser amigos...

São tantos porquês
são dores e tristezas
é tanto tempo
que não toco...

Sob o seu guarda chuva
e vou te perguntar rapidamente pela sua vida
ah, quanto me faltou isso
dentro da chuva a caminhar eu e você...

Pela sua mão vou segurar
vou te olhar, vou sentir seu cheiro
e uma outra vez mostro
como é um tormento estar longe de

Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 03.04.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info