Com você | ||
Απ’ το τζάμι κοιτώ και θυμάμαι ένα χάδι τι παράξενο φως στης ζωής το σκοτάδι... Έχει πιάσει βροχή κι είναι η ώρα που φεύγεις ήρθα για να σε δω μα εσύ μ’ αποφεύγεις... Κάτω από την ομπρέλα σου θα μπω και θα ρωτήσω βιαστικά για τη ζωή σου αχ πόσο μου έλειψε αυτό μες τη βροχή να περπατάω εγώ μαζί σου... Απ’ το χέρι σου θα κρατηθώ θα σε κοιτάξω, θα μυρίσω το άρωμα σου κι άλλη μια φορά θα το δεχτώ πως είναι βάσανο να είμαι μακριά σου... Τι να πεις τι να πω παγωμένα τα χείλη δεν μπορώ να σκεφτώ πως θα μείνουμε φίλοι... Είναι τόσα γιατί είναι πόνος και θλίψη πάει τόσος καιρός που δε σε έχω αγγίξει... Κάτω από την ομπρέλα σου θα μπω και θα ρωτήσω βιαστικά για τη ζωή σου αχ πόσο μου έλειψε αυτό μες τη βροχή να περπατάω εγώ μαζί σου... Απ’ το χέρι σου θα κρατηθώ θα σε κοιτάξω, θα μυρίσω το άρωμα σου κι άλλη μια φορά θα το δεχτώ πως είναι βάσανο να είμαι μακριά σου... | Pelo vidro olho e me lembro de uma carícia que estranha luz na escuridão de minha vida... Começou a chover e é hora de partir veio para me ver mas você me evita... Sob o seu guarda chuva e vou te perguntar rapidamente pela sua vida ah, quanto me faltou isso dentro da chuva a caminhar eu e você... Pela sua mão vou segurar vou te olhar, vou sentir seu cheiro e uma outra vez mostro como é um tormento estar longe de ti Que coisa você me diz nos congelados lábios não posso pensar como vamos ser amigos... São tantos porquês são dores e tristezas é tanto tempo que não toco... Sob o seu guarda chuva e vou te perguntar rapidamente pela sua vida ah, quanto me faltou isso dentro da chuva a caminhar eu e você... Pela sua mão vou segurar vou te olhar, vou sentir seu cheiro e uma outra vez mostro como é um tormento estar longe de | |
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 03.04.2011 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info