Agora te quero
Τέσσερις τοίχοι είναι πολλοί κι η μοναξιά μου η τρελή θέλει να σπάσει το κελί να δραπετεύσει Ένα αντίο για ουρανό τόσα φιλιά μες το κενό μια καταιγίδα σ’ αγαπώ πως να ημερέψει Τώρα σε θέλω, κατάλαβέ το τώρα θα έπρεπε να `σουν εδώ Τώρα σε θέλω, που δεν αντέχω κι είμαι ένα βήμα πριν το γκρεμό Χωρίς παράθυρο η ψυχή ούτε μια πόρτα ανοιχτή δεν έχω άλλη επιλογή δεν το αντέχω Μα όταν έρχεται η στιγμή σαν μια θανατική ποινή που παίρνει πάντα αναβολή μέσα μου σ’ έχω Τώρα σε θέλω...		Quatro paredes em muitas e a minha louca solidão Quer quebrar a cela para fugir Em um adeus do céu tantos beijos dentro do vazio em uma tempestade te amo como a acalmar Agora te quero, entender agora vou ter o que você era aqui Agora te quero, onde não suporto Te estou a um passo do precipício Sem janela a alma nem uma porta aberta não tenho outra escolha não aguento Mas quando vir o momento como uma pena de morte onde vem sempre enviada dentro de mim te tenho Agora te quero...
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 03.04.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info