Karelia
Κάπνιζες Καρέλια στη σκάλα
σήμερα θυμήθηκα κι άλλα
να σ’ ενοχλεί που `χα γίνει σκιά σου
τότε που η δική μου ευτυχία
ήταν η δικιά σου δυστυχία
κι απ’ το ριγμένο μαντήλι
που `χα στα μαλλιά.
Με έπνιγαν αγάπη μου οι φίλοι
φίλοι απ’ τη δουλειά
με έκριναν παλιά τα δυο σου χείλη.
Θυμάμαι
τίποτα δεν άξιζε να πάμε
τίποτα απ’ τα πράγματα που τώρα
με έκανε η ζωή να μπορώ
να τα λέω για δώρα.
Θυμάσαι
ώρα σου καλή όπου και να `σαι
τίποτα δεν βρήκαμε ν’ αξίζει
κι άφησε τη μνήμη ο καιρός
να το συνεχίζει...
Θυμάμαι...
Το άσπρο κεντημένο σεντόνι
έγινε πανί για τη σκόνη
κι από τον καινούριο καθρέφτη
που `χω φέρει εδώ
θα έβλεπες τον ήλιο να πέφτει
όπως βλέπω εγώ
το παλιό μου εγώ
να λέει στο φταίχτη.
Θυμάμαι
τίποτα δεν άξιζε να πάμε
τίποτα απ’ τα πράγματα που τώρα
με έκανε η ζωή να μπορώ
να τα λέω για δώρα.
Θυμάσαι
ώρα σου καλή όπου και να `σαι
τίποτα δεν βρήκαμε ν’ αξίζει
κι άφησε τη μνήμη ο καιρός
να το συνεχίζει...
Θυμάσαι... Θυμάσαι...
You used to smoke Karelia on the stairs
today I remembered more things
that you were bothered by me becoming your shadow
back then when my happiness
was your misery
and from the loosely thrown scarf
I had on my hair
friends, my love, used to strangle me
friends from work
I was judged as old, by your two lips.
I remember
nothing was worth us going
nothing of the things that now
life has made me able
to recognize as gifts.
Remember
may your time be good wherever you are
we found nothing worthy
and time left memory
to keep it going...
I remember...
The white embroidered sheet
became a dust cloth
and through the new mirror
that I brought here
you'd watch the sun fall
as I watch myself
my old self
say to the culprit.
I remember
nothing was worth us going
nothing of the things that now
life has made me able
to recognize as gifts.
Remember
may your time be good wherever you are
we found nothing worthy
and time left memory
to keep it going...
Remember... Remember...
Ferao © 03.04.2011