Double lane
Μια χούφτα απόγευμα μου έδωσες και φεύγεις,
και το γιατί είναι φεγγάρι που αποφεύγεις,
έχεις την άλλη σου ζωή που εξουσιάζει
κάθε σου πέταγμα την ώρα που βραδιάζει.
Στη διπλή γραμμή του κόσμου σ’ αγκαλιάζω,
στη διπλή ζωή σου να `χω ουρανό,
μια στιγμή να ζω κι ύστερα να βραδιάζω,
μ’ ένα αύριο που κόβει κι απ’ τις δυο.
Μια αγκαλιά πρωί ξανά θα μου κρατήσεις,
μα το φιλί θα `ναι πληγή που δε θα κλείσεις,
θα `χεις την άλλη σου ζωή που σου ορίζει,
που να τελειώνει η ψυχή και που ν’ αρχίζει.
Στη διπλή γραμμή του κόσμου σ’ αγκαλιάζω,
στη διπλή ζωή σου να `χω ουρανό,
μια στιγμή να ζω κι ύστερα να βραδιάζω,
μ’ ένα αύριο που κόβει κι απ’ τις δυο.
A handful of evening you gave me and left,
and the reason is a moon you wish to evade,
you've got your other life that's ruling over
every of your flight when the night falls.
On the double lane of the world I embrace you,
to have a sky above me in your double life,
let me live for a moment and then let me fade out,
with some tomorrow cutting on both edges.( χ2 )
You'll keep an embrace for me again in the morning,
but the kiss will be a wound you will not heal,
you'll have your other life that's defining,
where the soul must end and where to begin.
On the double lane of the world I embrace you,
to have a sky above me in your double life,
let me live for a moment and then let me fade out,
with some tomorrow cutting on both edges.( χ4 )
Piper87 © 03.04.2011