Un lago para nadarte
Ήταν άνοιξη, θυμάμαι, που σε γνώρισα,
πήρα χρώματα χαμένα, σε ζωγράφισα,
τ’ ασημένιο το φεγγάρι, μπλε της θάλασσας,
πράσινο της παραζάλης, μωβ της μοναξιάς.
Μπερδεμένο κουβαράκι σε ξεμπέρδεψα,
κι έγιν’ η κλωστή ποτάμι και ταξίδεψα,
φως εκεί που δε θυμάσαι, δε φαντάζεσαι,
φως στην άκρη της αβύσσου που βυθίζεσαι.
Έριξα χρυσό διχτάκι και σε ψάρεψα
σε μια λίμνη φιλντισένια σε ξανάριξα,
τίποτα δε σου ζητάω και δε μου χρωστάς,
μόνο να `μαι εγώ η λίμνη για να κολυμπάς,
τίποτα δε σου ζητάω και δε μου χρωστάς,
μόνο να `μαι εγώ η λίμνη για να κολυμπάς.
Era primavera, recuerdo, cuando te conocí,
tuve colores perdidos, te pintaba,
la luna plateada, azul del mar,
verde de la perplejidad, malva de la soledad.
Enmarañada madejita, te desenmarañé,
y el hilo convirtió en un río y viajaba,
luz allí donde tú no recuerdas, no imaginas,
luz al fin del abismo donde tú te hundes.
Tiré una redecita dorada y te pesqué
en un lago madreperla te lancé de nuevo,
no pido nada de tí y no me debes nada,
solamente sea el lago para nadarte
no pido nada de tí y no me debes nada,
solamente sea el lago para nadarte.
curros_mujer © 03.04.2011